Water is één van de belangrijkste voedingsstoffen voor ons lichaam. Zonder water drogen wij uit en worden onze afvalstoffen niet afgevoerd. Water is niet alleen helend voor het lichaam doch ook helend voor de geest. Want als we zeggen dat we dorst hebben, dan is dat een uiting van een noodzakelijke behoefte. Dat hoeft niet alleen een behoefte aan vocht te zijn doch kan ook een behoefte zijn op een ander vlak.
Dorst in het woord
In het evangelie volgens Johannes (4, 7-14) vraagt Christus aan een Samaritaanse vrouw hem wat te drinken te geven. Ze raken al gauw in een dieper gesprek. Jezus antwoordt haar in het gesprek:
“Iedereen die drinkt uit het water van de put krijgt weer dorst, maar wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven krijgt geen dorst meer, want het zal in hem opborrelen als een bron van eeuwig leven.”
Jezus leert ons dat de liefde van ons naar anderen toe net zo belangrijk is als het vocht dat ons lichaam nodig heeft. De liefde om te ontvangen voedt onze geest. Wij hebben dorst naar die liefde net als dorst naar water. Een enorme behoefte waarnaar we steeds maar weer op zoek zijn. In werkelijkheid zijn we niet zo goed in staat tot het geven van liefde. Terwijl we zo graag liefde willen ontvangen. Is het niet zo dat we dan eerst dienen te geven?
